Ik moet volgen en vertrouwen

De eerste 4 weken in Israël zijn weer voorbij. En we hebben nog bijna niets gezien van land. Volgende week hopen we naar Jeruzalem te gaan en de dag erna naar de Massada. Eindelijk wat meer cultuur snuiven.

Regelmatig lopen we hier een rondje s’avonds. We lopen dan naar de rotonde. Daar is er hier maar 1 van in het dorp. Ongeveer 1,5 kilometer verderop. Maar in de avond lopen hier veel honden los. De baasjes zijn nergens te bekennen. Laat Joke nou net bang zijn voor deze honden, kan ik nog als bodyguard optreden. 😉   

Donderdag hadden we weer een vrije dag. Dus we gingen weer richting het strand van Askalon. De reis ging helemaal goed. Veel beter dan de vorige keer 😉 Er rijden hier veel bussen. Vooral van die touringbussen. Hier zitten ook veel soldaten in. Zo ging ik ook in de bus naast zo’n jongen of man zitten. Z’n geweer lag op z’n schoot met de loop op mijn been gericht. Zat denk ik 5 cm tussen. Dan denk ik oja we zijn in Israël. Vorig jaar werd er mij verteld toen ik in Israël was, dat ze hun geweer altijd bij zich moeten houden. Er zelfs mee moeten slapen. Behalve onder de douche want dan werkt deze niet meer. Vanaf het strand aan het eind van de middag gingen we naar het winkelcentrum in Beer Sjeva om daar te eten. Voordat je het winkelcentrum in mag moet je eerst door een poortje en word er in je rugtas gekeken, dan mag je door.

Wat mis ik cheesecake. Niet dat ik elke dag of elke week cheesecake eet maar goed laat ik het dan wat groter noemen. Ik mis taart. Dan word het nog moeilijker als iemand een foto stuurt dat ze lekker cheesecake aan het eten is. Nou kwam ik gisteren terug van mijn werk en wat had 1 van de meiden in dit huis gemaakt. Cheesecake. Wat was het lekker! 😊 😊 Ik mis veel meer uit Nederland. Maar als ik dat allemaal moet gaan opnoemen dan word het een lang lijstje. Ik moet wel zeggen hoe langer je weg ben, hoe meer dingen je gaat waarderen.

Gisteren moesten alle resident’s die niet zo goed kunnen lopen in een rolstoel. Dat betekend dat we ergens naar toe gaan op het terrein van Aleh. Maar waar we heen gaan en wat we gaan doen dat weet ik op dat moment niet. Op zulke momenten merk ik weer dat ik dat totaal niet gewend ben. Normaal gesproken zeg ik waar we heen gaan of op z’n minst dat ik weet wat we gaan doen. Ik moet letterlijk gewoon maar volgen. Volgen en vertrouwen op een ander. Moeilijk maar wel iets wat ik moet leren. Krijgen we niet de opdracht van de Heere Jezus zelf uit de Bijbel, Volg mij.

Vandaag is het rond de 26 graden, bewolkt en af en toe regen. In het nieuws stond de winter is gekomen in Israël.  Vanochtend was ik aan het werk. Iedereen had lange mouwen aan. Sommige een trui aan en andere een sjaal om. Zat er een medewerker buiten naast mij. Ze zegt: ‘Cold’. Ik zat daar met m’n korte mouwen heerlijk te genieten van dit aangename weer. Dus ik zeg: ‘cold? Nooo.’ Ik heb maar niet zegt hoe we er in Nederland bij lopen met dit weer. (Ik zou ook niet weten hoe ik dat moet zeggen.) 😉 Maar de truien liggen dan in iedergeval nog ver weg.

Pss... Als u/je het handig vind om een mailtje te krijgen wanneer er een nieuwe blog hierop staat, dan moet u/je helemaal onderaan u/je mailadres invullen