Naar huis

Vrijdag moesten we al optijd op pad. Vanaf onze kamer naar de bushalte met de koffers. Wat een gedoe en gesleep. Bij de bushalte kwam de bus al snel. Al de koffers er in tillen. Voordat je goed en wel in de bus staat rijd de bus alweer verder. We moesten nog inchecken. Ging allemaal niet echt makkelijk met de koffers in een rijdende bus. Waren er ook nog allemaal rotondes. Nadat we ingecheckt waren en onze koffers op een plek stonden waar ze niet door de bus konden rollen moesten we er alweer uit. Op naar de volgende bus die rechtstreeks naar Tel Aviv gaat. Deze stond er al en hier konden de koffers in de laadbak dus dat was een stuk handiger. In deze bus moesten we 4,5 uur zitten. Gelukkig maakte deze bus 2x een tussenstop. Lekker even koffie halen en weer door. Eindelijk aangekomen bij het busstation van Tel Aviv konden we gaan lopen naar ons appartement. We kwamen in een winkelcentrum volgens mij waren we op de 7de verdieping. Maar waar is nou de uitgang? We hadden een lift gevonden. Volgens mij was bij de 4de verdieping de uitgang. Nou daar was dus geen uitgang snel terug naar de lift. Nog een verdieping lager dan maar. Daar wilde een vrouw instappen even vragen aan haar of hier de uitgang was. Ja, hopen dat ze gelijk heeft. Waarom ze het ook niet duidelijk met bordjes aangeven waar de uitgang nou is. Eindelijk stonden we buiten. We konden onze weg vervolgen naar het appartement. Deze was snel gevonden. Inchecken en even bijkomen van de hele reis met die loodzware koffers. Als verassing was de vriend van Eveline gekomen het weekend naar Tel Aviv. Die kwam bijna tegelijk met ons aanlopen naar het appartement. 
De volgende dag zijn Joke en ik naar het strand gegaan met de elektrische steps. Via een app zie je al deze steppen staan. Een straat verder stonden er 2. De code scannen en we konden gaan. Nadeel hier dat ze geen fietspaden hebben. Dus je step gewoon op de straat. We hadden geluk dat het shabbat was dus het was iets rustiger op de weg. 

En ja vandaag is toch echt de dag gekomen om naar huis te gaan. We gaan zo met de bus naar het vliegveld. Voor de laatste keer slepen met de koffers. Hopelijk gaat het allemaal goed bij de douane. Om half 6 hopen we te landen op Eindhoven. (Nederlandse tijd) De Heere heeft ons gespaard op deze mooi reis door het land waar onze Zaligmaker geboren is. Waar Hij is gelegd in een kribbe, in een beestenstal zodat de armste tot Hem kan komen. Zoveel kerstlichtjes zullen er schijnen in kerstbomen in Nederland en over de hele wereld. Maar mag het mooiste Licht, de Heere Jezus schijnen in onze donkere harten!? Gezegende kerstdagen!
Ik moet nu denken aan vorig jaar toen zei ik tegen iemand uit de familie. Jullie zeide allemaal gelukkig nieuwjaar op 1 januari. (Normaal zeggen we altijd beste wensen waarom weet ik ook eigenlijk niet.) Ze zei: we hadden het er met de kinderen over toen we hier naartoe reden, wat we nou tegen iedereen moesten zeggen? Ze zeide als de Heere Jezus in je hart is dan ben je gelukkig dus gelukkig nieuwjaar. En dat wens ik jullie ook toe! Een gelukkig nieuwjaar!

Wat was het leuk om te schrijven over ons avontuur. En wat leuk dat zoveel mensen meegelezen en meegeleefd hebben! Stiekem konden we meekijken hoevaak de blogs werden bekeken. Super leuk!
Mijn laatste blog over Israël is nu echt een feit!