Kaarsjes

Gisteren had ik een avonddienst. En 1 van de resident’s was jarig dus werd er een feestje gevierd. Met een feestmuts op. Die ze trouwens niet eens op wilde. Hetzelfde als bij mij in Nederland op mijn werk. Alleen het verschil is dat ik een 3 of 4 op de feestmuts schrijf en op deze feestmuts stonden ze er allebei op, 34. Wel een leeftijdsverschil maar dat merk je niet in het gedrag. Blijft voor mij toch apart. Heel vaak denk ik van nou kom op zeg je gedrag je net als een peuter. Maar ja dat zijn natuurlijk ook. Bijvoorbeeld: weglopen en dan op de grond liggen omdat je niet terug wil (zie ze dan maar eens op de plek te krijgen waar ze moeten zijn), gooien met je lepel of beker vol drinken, elkaar slaan enz. Klinkt wel een beetje als peuters toch?

Vandaag had ik een morgendienst. En we moesten extra vroeg opstaan want de huisbaas (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen) kwam helpen met het schoonmaken van de badkamer omdat er schimmel op de muren zit. Hij zou om half 7 komen. Nou niemand te zien dus om half 7 en om 7:15 als we weg moeten nog steeds niemand. Voor niets vroeger opgestaan. Vandaag was het weer dagbesteding en dit keer geen kleien. Nee ik mocht wat anders doen. Ik moest samen met een resident een lontje door een klein kaarsje doen, het lontje ombuigen en dan in een doosje doen. Er gaan 72 van die kleine kaarsjes in zo’n doosje. Natuurlijk had mijn ‘collega’ van de kaarsjes er na 3 kaarsjes al genoeg van dus kon ik vervolgens alles alleen doen. En terwijl de kaarsjes bijna op zijn dacht ik, ik ben bijna klaar. Maar nee daar kwam een mevrouw Dina aangelopen en ze vulde de kaarsjes aan met nog meer dan ik er in het begin had. 2 uur lang heb ik dit gedaan. Na 2 uur waren er 10 dozen gevuld. Nou een makkelijke berekening 72x10=720 kaarsjes heb ik in elkaar gezet. Oké we blijven eerlijk en we halen er 3 af want die heeft mijn ‘collega’ gemaakt. Kan ik ook weer op m’n cv zetten. Ervaring in fabriekswerk. Ik heb echt respect voor deze mensen. Achter elkaar hetzelfde werk doen dat gaat echt zeer doen. In mijn geval nu in m’n handen. Af en toe dan stop je ff voor 5 minuten maar dan kwam gelijk die vrouw Dina aan getrippeld of m’n bak al leeg was zodat ze hem denk ik kon bijvullen. Oja heel grappig deze vrouw praat tegen mij in het Hebreeuws. Helemaal uitleggen in het Hebreeuws. Volgens mij wel met af en toe een Engels woord ertussen. Nou ik versta er na 5 weken nog steeds niets van.

Vandaag was er ook een hele groep uit Zwitserland. Zij waren in Israël voor een reis en ze kwamen langs Aleh. Nou vroeg een Nederlands man die hier op Aleh werkt of ik even wilde vertellen wat ik als vrijwilliger doe. Mocht gelukkig in het Nederlands dan zou hij het vertalen naar het Engels. Dit is dus echt heel lastig want je verstaat wat hij vertaald daardoor ging ik Engels en Nederlands door elkaar praten. Maar wat ook lastig is je kan niet in 1x een verhaal vertellen. Elke keer na een zin moet je wachten. Niet echt ideaal om iets te vertellen.

Aan het eind van onze dienst hadden we met alle vrijwilligers een overleg. Het was een grote groep. Ik denk ongeveer 20 personen. Als er vragen zijn kan je ze dan stellen aan degene die op Aleh werken. Hier waren er ook 4 van erbij. Al deze mensen zijn alleen gekomen. Wij Eveline, Joke en ik zijn de enige die met z’n drieën gekomen zijn. Verder komen ook heel veel van deze mensen een half jaar of een heel jaar. Dat is niets voor mij om zolang weg te zijn uit Nederland. Aan het eind van het overleg gingen we nog een spel doen met z’n alle.