First week

Zo de eerste week zit er alweer op bij Aléh. Zoveel gezien en zoveel gehoord. Ik werk in een huis met alleen maar vrouwen. Dat is een voordeel voor mij want bij de Hebreeuwse taal heb je woorden in mannelijke vorm en vrouwelijke vorm. Dus ik hoef alleen de vrouwelijke vorm nu te leren. Naast het Engels wat ik moet leren is dat ook wel genoeg 😉

We werken een morning (7:00-14:00) of evening (14:00-20:00) 5 dagen per week werken we. Dit betekend veel vrije tijd onder andere om het land te ontdekken maar ook de mensen buiten Aléh. Maar dit is voor de volgende blog 😉

Steeds beter leer je de vrouwen kennen op de groep. Wat ze fijn vinden en wat niet. De ene vrouw gaat al gillen als ze de föhn ziet en de andere gaat er lekker voor zitten. Ik probeer goed om mij heen te kijken wat de andere doen zodat ik het ook kan doen.

Zo mooi om te zien die glimlach die op hun gezicht komt als je hun hand vast houd of over hun hoofd aait. Ik vind het nog moeilijk om te zien hoe ze zichzelf slaan. Sara slaat zichzelf op haar hoofd en buik. Als ik ergens sta dan komt ze op mij af, ze pak mijn arm en ze slaat met haar andere hand op haar hoofd. Ze wil dan dat ik mijn hand op haar hoofd leg. Mijn hand zat een keer op Sara der hoofd terwijl ze zichzelf sloeg. Mijn vinger zat tussen Sara’s hand en haar hoofd. Het deed echt zeer alsof je vinger tussen de deur zit.

Ook ben ik nog niet helemaal gewend aan de geluiden. Vaak denk ik wat hoor ik nou toch. Op de groep waar ik werk kunnen ze niet praten. Dat betekend dat ze alleen geluiden kunnen maken.

Gisteren en vandaag was het Shabbat. Dat betekend dat er geen activiteiten zijn en ook geen school. We zitten veel op de groep. Met het ontbijt en met de lunch help ik met eten geven. De afgelopen 2 dagen heb ik elke keer Eva geholpen met eten geven. Zij schuif regelmatig haar stoel naar achter en wil opstaan. Nu weet ik dat ik mijn voet achter haar stoel moet zetten en zodra ze wil opstaan moet zeggen: swe (zitten). Zo leer je dus beetje bij beetje steeds meer.

Op mijn werk in Nederland weet ik hoe alles het gaat enzovoort. En het belangrijkste de communicatie is daar gewoon in mijn eigen taal. Hier moet je helemaal opnieuw beginnen en dat is een grote uitdaging!

*De namen zijn zelf verzonnen