Vrije tijd

De vorige keer zei ik al dat we best veel vrije tijd hebben. Als we een ochtend hebben gewerkt zijn we om 14:00 al klaar. Op dit tijdstip is het ook heel warm buiten. Af en toe ga ik een rondje mountainbike. Dat is alleen hier best lastig want de wegen worden niet afgemaakt. Dat betekend dat een fietspad opeens eindigt in een zanderig gedeelte dus dan moeten we weer terug. Helaas doen ze hier niet aan borden van doodlopend of wegwerkzaamheden waardoor je een heel eind voor niets fietst.

Omdat binnen zitten bij de airco beter uit te houden is doen we dat hier gezellig met z’n alle. Ik woon in een huis met 7 vrouwen. Allemaal verschillend. Er is een vrouw van eind in de 60 en ze komt uit Duitsland, een vrouw rond de 30 uit Colombia en 2 meiden uit Taiwan van mijn leeftijd. Dus ja we praten in het Engels. En tot mijn verbazing gaat dat heel goed. Stapje bij stapje leer ik meer Engels. Ook leer je zo een beetje andere culturen kennen. Of beter gezegd je leert recepten van andere culturen. Ik heb al verschillende dingen op maar echt geen flauw idee hoe het heet. Ik kreeg van mijn collega’s speculaas om mee te nemen. Typisch iets uit Nederland toch. Zo proeven we vanalles van elkaar.

Vanavond begint hier het Jom Kipoer. Dit is een Joodse feestdag. De grote verzoendag. Van zonsondergang (18:00) tot de volgende zonsondergang vasten de Joden. Het is de enige dag in het jaar dat de hogepriester de allerheiligste plaats in de tempel in Jeruzalem betrad. Het feest word beschreven in de Tenach en dus in de Bijbel in het boek Numeri 29:7. De avond van Jom Kipoer word er een gebed uitgesproken. In het gebed word spijt betuigd over de verkeerde daden die de mensen het afgelopen jaar hebben gedaan. De zonden tegen de Schepper. (het nieuwe jaar is hier net begonnen. 1-10) Verder mogen de Joden naast eten en drinken ook niet werken. Waarom ik dit vertel. Wij gaan mee vasten. Om maar een klein beetje mee te voelen ja in vergelijking met alles is het echt maar een klein beetje mee voelen. En zo besef ik ook hoe rijk wij zijn met het Evangelie. Wij moeten niets. Of beter gezegd wij kunnen niets toedoen. Alles is volbracht op Golgotha door Jezus Christus de zoon van God. En waarom? Omdat Hij ons heeft liefgehad zelfs toen we nog een ongevormde klomp waren. (psalm 139)

Ik weet niet of het mij gaat lukken hoor om 24 uur niet te eten en drinken maar ik ga het proberen.

Zondag hadden we met z'n 3e een vrije dag. Wel fijn want dan kan je een beetje zondag houden zoals in Nederland. S'ochtends de kerkdienst live meegeluisterd. Wel lekker dat het hier een uur tijdverschil is dan kan je wat rustiger aan doen in de ochtend. S'avonds zijn Eveline en ik naar het andere huis met vrijwilligers gegaan en daar deden we een Bijbelstudie. In het Engels dus niet alles begrepen en het was toch ook wel anders dan we gewend zijn. Maar goed om een keer mee te maken.

Gisteren hadden Joke en ik een vrije dag. We dachten we gaan naar het strand in Askalon. Hiervoor moesten we 2,5 uur reizen met de bus en de trein. Ja ik weet het in Nederland zouden we dat nooit doen 😉  We moesten de bus hebben hier in Maslul. Die hadden we gelukkig net gehaald. Je zou zeggen ach er komt er toch nog 1 als je hem mis. Nou er zal er vast nog wel 1 komen maar hoelang je op die bus zou moeten wachten dat is maar afwachten. Met de bus gingen we naar het treinstation Ofakim. Een aardige man die ons een beetje hielp. Bij het treinstation stond een soort soldaat. We moesten onze tas op een band leggen die werd gecheckt en wij moesten door een poortje lopen. Dit is heel normaal in Israel. Overal word je gecontroleerd.

We wilde inchecken en door de poortjes gaan maar onze kaart deed het niet. Dus ik deed mijn kaart in een gleuf aan de voorkant misschien dacht ik is dit de bedoeling. En weg was mijn kaart. Oja om niet vergeten te zeggen er stond een sticker boven de gleuf met een ov-chip en een rood kruis doorheen. Op deze ov-chip stond best veel geld. Ja toen heb ik geroepen ik ga nooit meer naar Israël, nooit meer met de trein en ik weet niet precies wat nog meer. Oké Joke ging dus hulp halen. Wat kunnen mensen dan sloom zijn. Blijkbaar hadden ze niet zo zin om ons te helpen ofzo. Maar goed uiteindelijk deed een man dat apparaat open en viste met een tang mijn kaart eruit. Hij legde uit hoe we het moesten doen en we konden door. Wel in het Hebreeuws denk ik dus begrijpen deden we het nog niet helemaal.

Na de trein moesten we met de volgende bus. Deze was snel gevonden gelukkig. Bij het instappen tegen de buschauffeur gezegd waar we heen moesten naar de Beach. Grappig was dat we vanaf het eindpunt nog een stukje moesten lopen dus hij zetten ons bijna voor het strand af met de bus. Een hele onderneming zo’n rit. Maar we waren op het strand!

Op de terugweg kwamen we aan bij de laatste bus. Maar die ging pas over 1,5 uur. Zoals ik al eerder zei die bustijden zijn zo vreemd. Nou we gaan geen 1,5 uur wachten dus dan maar een uur lopen naar huis.

Het kost dus wat inspanning en stress om hier wat te gaan ondernemen maar hopelijk worden we er steeds beter in 😊